Witte witte winter, met je baard van mist.
Met je kraag van hermelijnen velletjes,
En je muts van witte poesenelletjes,
Blijf je nog, hoe is ’t?
Ik blijf hier nog heel even,
Dan ga ik naar huis.
In de Noorder streken daar voel ik me thuis.
Ik strooi hier nog wat vlokjes in het rond,
‘k Strooi hier nog wat hagel op de grond.
Dan ga ik naar huis.

m. Elisabeth Lebret