Als door fijne sterrenvlokken,
Wit de donkere landen zijn.
Luiden in de nacht de klokken,
Wiegt de moeder haar kindekijn,
Wiegt de moeder haar kindekijn.

Waar de goede herders waken,
Bij hun schapen groot en klein.
Bloeien zilverwitte bloemen,
Wiegt de moeder haar kindekijn,
Wiegt de moeder haar kindekijn.

Als de englenscharen zingen,
Straalt de donkere aardenacht.
Dan kan ook ons hart weer zingen,
Wiegt de moeder haar kindje zacht.
Wiegt de moeder haar kindje zacht.

m. Johanna Ruß
t. Elisabeth Slotemaker de Bruine