Al een jaar lig ik hier te wachten,
In een huisje dat heet een cocon.
Daarvoor was ik heel lang een rupsje,
En at ik zoveel als ik kon.
Nu word ik bijna een vlinder,
Dat gebeurt allemaal binnen in.
En als ik er dadelijk uitkom,
Is het tijd voor een nieuw begin.
En dan fladder ik wiegend van bloem naar bloem,
Met vleugels zo teer en zo plat.
Maar word ik te moe, nou dan vouw ik ze toe,
En dan zie ik eruit als een blad.

Tijl Damen

Meer van deze auteur vind je op:
www.tijldamen.com